Alfred Schreyer

Ur. 8 maja 1922 w Drohobyczu (II RP) w rodzinie żydowskiej. Wczesne dzieciństwo spędził w Niegłowicach koło Jasła, gdzie jego ojciec był zatrudniony w rafinerii ropy naftowej. Po powrocie do Drohobycza jesienią 1932 rozpoczął naukę w gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza, a następnie kontynuował ją w gimnazjum im. Władysława Jagiełły, gdzie jego nauczycielem rysunku i robót ręcznych był Bruno Schulz. Do wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 pracował jako muzyk w kwartecie agitacyjnym. W czasie okupacji niemieckiej hitlerowcy wymordowali całą jego rodzinę. On sam pracował przymusowo w obozach w Herawce koło Drohobycza, a następnie w samym Drohobyczu, gdzie kilkakrotnie cudem uchodził z życiem. W kwietniu 1944 został przewieziony do obozu koncentracyjnego w Płaszowie, gdzie spędził pół roku. Po ewakuacji KL Płaszów został przetransportowany do obozu w Gross-Rosen, a następnie przez Buchenwald do obozu w Taucha koło Lipska, gdzie do kwietnia 1945 pracował w fabryce produkującej Panzerfausty. W „marszu śmierci” z obozu w Taucha znów cudem odłączył się od kolumny więźniów. Koniec wojny zastał go w oswobodzonym przez Sowietów Freibergu koło Drezna. Pozostał tam do jesieni 1946, znalazł zatrudnienie w miejscowym domu towarowym. Następnie wraz z transportem wojsk sowieckich wrócił do ZSRR. Początkowo przebywał w Grodnie, gdzie pracował jako muzyk w orkiestrze wojskowej. Po powrocie do rodzinnego Drohobycza grał w orkiestrze kinowej oraz w restauracji. Jednocześnie podjął pracę nauczyciela w liceum muzycznym, którą kontynuował aż do emerytury. Mieszka w Drohobyczu.

Żródło: Polacy na Wschodzie